بیمار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بِیمار/

صفت

بیمار

1. (پزشکی): آنکه دچار نارسایی، آسیب، یا اختلال جسمی یا روانی شده باشد، مریض، ناخوش، دردمند، ناتوان، رنجور،

واژه‌های مشتق شده

1. بیمار روانی.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن