بچه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /بَچ/چِه/
بچه
- انسان یا حیوانی که هنوز بالغ نشده یا رشد نکرده است.
- در گویش بهاری بچه فقط به بزغاله اطلاق میگردد و به کودک انسان اوشاق یا بالهَ یعنی کوچک گفته میشود.
- کودک، طفل، فرزند انسان.
––––
برگردانها
[ویرایش]| ترجمهها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین