بچه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /بَچ/چِه/

بچه

  1. انسان یا حیوانی که هنوز بالغ نشده یا رشد نکرده است.
    در گویش بهاری بچه‌ فقط به بزغاله اطلاق می‌گردد و به کودک انسان اوشاق یا بالهَ یعنی کوچک گفته می‌شود.
  2. کودک، طفل، فرزند انسان.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین