بی انضباط

(اِ ض ِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت مرکب

1. آن که در هیچ چیز نظم ندارد.
2. بی عصمت، بی تربیت، بی نظم.

منابع

• فرهنگ لغت معین