بی هوشی

فارسی

(ح

اسم مصدر

1. بی هوش بودن.
2. بی فراستی، بی ادراکی. ؛ داروی ~دارویی که به واسطة آن شخصی را بی هوش کنند.

منابع

• فرهنگ لغت معین