ت
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [تِ]
اسم[ویرایش]
ت
- چهارمین حرف از الفبای فارسی، در حساب ابجد نماینده عدد ۴۰۰ است.
- تُ :(to) در گویش گنابادی یعنی تو ، شما ، دوم شخص مفرد.
ضمیر[ویرایش]
- ضمیر متصل شخصی، دوم شخص مفرد. و آن بر دو گونه‌است: الف - اضافی: کتابت. ب - مفعولی: گفتمت.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین