تأله

(تَ أَ لِّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. پرستیدن.
2. خدا شدن، الاهیت را به خود بستن.

(اِم

صفت

1. خداپرستی.
2. پارسایی.

منابع

• فرهنگ لغت معین