تأمل‌گر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

حوزه: [اعتیاد]

  1. فردی که در مرحلۀ تأمل قرار دارد.

منابع[ویرایش]

«تأمل‌گر» هم‌ارزِ «contemplator»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر نهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۱۸-۷