تابشگر

فارسی

حوزه: [فیزیک]‏

جسمی که به‌صورت ذره یا موج از خود تابش گسیل کند.

منابع

«تابشگر» هم‌ارزِ «radiator»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰