تابوت‌دان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

حوزه: [باستان‏شناسی]

  1. تابوت بزرگی از سنگ یا چوب یا فلز یا سفال که معمولاً سطح خارجی و داخلی آن با نقوش یا نوشته‌هایی پوشیده است و گاه تابوت‌های کوچک‌تر را درون آن قرار میدادند.

منابع[ویرایش]

«تابوت‌دان» هم‌ارزِ «sarcophagus»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸