تابوتدان
فارسی[ویرایش]
حوزه: [باستانشناسی]
- تابوت بزرگی از سنگ یا چوب یا فلز یا سفال که معمولاً سطح خارجی و داخلی آن با نقوش یا نوشتههایی پوشیده است و گاه تابوتهای کوچکتر را درون آن قرار میدادند.
منابع[ویرایش]
«تابوتدان» همارزِ «sarcophagus»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸