تبذل

(تَ بَ ذُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. بخشیدن، اعطا کردن.

مصدر لازم

1. خوشرویی کردن.

(اِم

صفت

1. خوش رویی، گشاده رویی.

منابع

• فرهنگ لغت معین