تبرز

(تَ بَ رُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. برتری یافتن، پیشی جستن.
2. برآمدن به صحرا برای قضای حاجت.

(اِم

صفت

1. فزونی، برتری ؛

جمع

1. تبرزات.

منابع

• فرهنگ لغت معین