تبیره

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /تَبِیره/

اسم مرکب

تبیره

1. دهل، کوس، طبل دو رویه.

   تبیره برآمد ز هر دو سرای/ همان ناله بوق با کرّه‌نای «فردوسی»

---

برگردان‌ها

انگلیسی: tabret tabor tabouret tabourer

taborin taboret taborer

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/ فرهنگ شمس