تجبر

(تَ جَ بُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. خود را بزرگ نشان دادن.

(اِم

صفت

1. سرکشی، گردنکشی.
2. زورگویی.

منابع

• فرهنگ لغت معین