تخصیص‌گر
فارسی
[ویرایش]حوزه: [زبانشناسی]
- واحدی دستوری که مصداق‌های بالقوۀ گروه اسمی را محدود می‌کند.
منابع
[ویرایش]«تخصیص‌گر» هم‌ارزِ «determiner»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷