تساهل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَساهُل/

اسم مصدر

تساهل

1. سهل گرفتن بر یکدیگر. سهل‌انگاری و سستی کردن.
2. تحمل کردن امور ناخوشایند یا عقاید مخالف از دیگران بدون تنگ‌نظری.

   ممکن است پیشوند تسا در برخی از کلمات عربی تِزا بوده که وام‌واژه است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین