تسبیح

از ویکی‌واژه

(تَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. خدا را به پاکی یاد کردن.
  2. سبحان الله گفتن.

اسم[ویرایش]

  1. در فارسی دانه‌های به رشته کشیده شده‌ای که هنگام ذکر و دعا در دست گیرند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
rosary