تشبث

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَشَبُّث/

اسم مصدر

تشبث

1. (مجاز): متوسل شدن به کسی یا چیزی.
2. چنگ زدن به چیزی، چیزی را دست آویز قرار دادن.

واژه‌های مشتق شده

• تشبث کردن

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن