تفتق

(تَ فَ تُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. شکافتن، شکاف خوردن، کفتن، کافتن.

(اِم

صفت

1. شکافتگی ؛

جمع

1. تفتقات.

منابع

• فرهنگ لغت معین