پرش به محتوا

تفتین

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /تَفتین/

اسم مصدر

[ویرایش]

تفتبن

  1. آشوب کردن، فتنه کردن.
    در نزدیکی تو نیز ملاحده مشغول تفتین هستند. «خداوند الموت»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین