تفنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تفنگ دارد |
آوایش[ویرایش]
- [تُ/فَ]
اسم[ویرایش]
- جنگ افزاری که با آن گلوله را به مسافت دور و نزدیک پرتاب می‌کنند و انواع مختلف دارد: دولول، سرپر، بادی، کمرشکن، شکاری و مانند آن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
ریشه‌شناسی ۲[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [تُف/اَنگ]
اسم[ویرایش]
تفنگ
- تف کار
- تفه‌نَن ایشلهَ‌نَن
- وسیله‌ای که قلق کارش با تُف باشد. این ویژگی تنفگ‌های اولیه بود و بر همین مبنا نام یافته است[۱].
- تفه‌نَن ایشلهَ‌نَن
برگردان‌ها[ویرایش]
اسم[ویرایش] |
- ↑ کسی که با بیل کار می‌کند متناوب دستش را با آب دهن تر می‌نماید تا رطوبت آن حفظ شود این عمل در تیراندازی با تفنگ هم اجتناب ناپذیر بوده و تیرانداز هر از گاهی دستانش را با تف مرطوب می‌نمود.