تفنگ
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش] |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تفنگ دارد |
آوایش
[ویرایش]- [تُ/فَ]
اسم
[ویرایش]- جنگ افزاری که با آن گلوله را به مسافت دور و نزدیک پرتاب می‌کنند و انواع مختلف دارد: دولول، سرپر، بادی، کمرشکن، شکاری و مانند آن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
ریشه‌شناسی ۲
[ویرایش]آوایش
[ویرایش]- [تُف/اَنگ]
اسم
[ویرایش]تفنگ
- تف کار
- تفه‌نَن ایشلهَ‌نَن
- وسیله‌ای که قلق کارش با تُف باشد. این ویژگی تنفگ‌های اولیه بود و بر همین مبنا نام یافته است[۱].
- تفه‌نَن ایشلهَ‌نَن
برگردان‌ها
[ویرایش]
اسم[ویرایش] |
- ↑ کسی که با بیل کار می‌کند متناوب دستش را با آب دهن تر می‌نماید تا رطوبت آن حفظ شود این عمل در تیراندازی با تفنگ هم اجتناب ناپذیر بوده و تیرانداز هر از گاهی دستانش را با تف مرطوب می‌نمود.