تلمیح

(تَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. نگاه تند و آنی به چیزی افکندن.
2. اشاره کردن.
3. اشاره کردن شاعر در شعر به داستان یا مثلی مشهور یا آوردن اصطلاحات علمی در شعر.

منابع

• فرهنگ لغت معین