تمشیت

(تَ شِ یَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. تمشیة

مصدر متعدی

1. روان ساختن، به راه انداختن.
2. سر و سامان دادن.

منابع

• فرهنگ لغت معین