توابین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /تَوّابِین/

اسم[ویرایش]

توابین

  1. نخستین گروه توبه کننده شیعه پس از واقعه عاشورا در صحرای کربلا.
    بعد از حادثه قتل‌عام اهل‌بیت پیامبر، توابین یعنی توبه کنندگان، سر قبر امام حسین گرد آمدند و از یاری نکردن حضرت بسیار نادم و پشیمان بودند و گریه‌ها آغاز کردند.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. البته تاریخ ازدحام این گروه در دشت کربلا روشن نیست شاید پس از دهه‌ها

منابع[ویرایش]