توانستن

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• تَوانِستَن/

مصدر لازم

توانستن

1. بن مضارع توان؛ توانایی انجام کاری را داشتن، از عهده انجام کاری برآمدن، قدرت داشتن. توانایی داشتن، قادر بودن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: können انگلیسی: can be able ایتالیایی: potere فرانسوی: pouvoir ایتالیایی: potere انگلیسی: can not

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن