توحیدله

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /توحید/لِه/

صفت[ویرایش]

توحیدله

  1. به معنی مرد خدا، مؤمن یا متافیزیک بودن.