تیغ
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /تِیغ/
اسم
[ویرایش]
تیغ
- شمشیر، هر چیز بُرُنده.
- یکی تیغ زد زود بر گردنش/ به دو نیمه شد خسروانی تنش «فردوسی»
- بلندی کوه، تیغه کوه. خار، خارچه.
مثل
[ویرایش]
- تیغ کسی بریدن کنایه از: کارآیی داشتن، قدرت داشتن.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ شاهنامه