تیمم

(تَ یَ مُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. از روی قصد و عمد کاری کردن.
2. به جای وضو، در هنگام نبودن آب یا بیماری، از خاک استفاده کردن، به این صورت که دست‌ها را بر خاکی که آلوده نباشد می‌زنند و بعد آن را به صورت و پشت دست‌ها می‌کشند.

منابع

• فرهنگ لغت معین