تیمور

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • ترکی

آوایش[ویرایش]

  • /تَی/مور/

اسم[ویرایش]

تیمور

  1. نام شاه مغول یا تاتار نژاد که به تیمورلنگ هم مشهور است.
    نقل شده تیمور در جنگی شکست خورد و تنها متواری شد و در خرابه‌ای پنهان شد، مدتی که در آن بیغوله مخفی بود روزی پیش چشمش مورچه‌ای با بار دانه‌ای از دیوار بالا می‌رفت و می‌افتاد، اما با تکرار مورچه موفق شده این راه دشوار را بپیماید، و این عمل مورچه به شاه متواری انگیزه داد و او پس از تجدید قوا حمله برد، عاقبت پیروز شد. بدین سبب نام یا لقب تیمور گرفت یعنی شرط به عمل یا الگو از مور.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]