ثکلی

(ثَ لا)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. مؤنث ثکل.
2. زن فرزند مرده، بچه کم کرده ؛

جمع

1. ثکالی.
2. زن عزیز مرده، زن گم کرده دوست.

منابع

• فرهنگ لغت معین