جزای
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [جِز/آیه]
اسم[ویرایش]
جزای
- جزا، جزایی، جزائی مربوط به کیفر عمل بد است اما در دنیای باستان جِز نوشتن و جِزایی با ادبیات امروزی نویسنده، کاتب یا محرر بوده است.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- عربی
- جزاء، مکافات، پاداش، کیفر[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ در ادیان ابراهیمی انسان در برابر انجام دادن کاری پاداش یا مجازات می شود،حال اگر کنش انسان طبق دستور خدا باشد پاداش و اگر بر خلاف دستور خدا باشد عذاب را به همراه دارد،ممکن است این عذاب یا پاداش در این دنیا(زندگی،دنیای مادی)و یا در دنیای دیگر(زندگی پس از مرگ،دنیای معنوی)توسط پروردگار و آفریننده انسان برای او در نظر گرفته و انجام شود. در ادیان ابراهیمی قوانینی وجود دارد که از طرف خدا وضع شده اند،که در صورت شکستن ، نقض ، سرپیچی و نافرمانی از این قوانین باعث می شود که نافرمان توسط خدا شاید در این دنیا و یا در دنیای پس از مرگ عذاب بکشد. و اگر انسان به قوانین خدا احترام گذاشته و آنها را اجرا کند از سوی خدا شاید در این دنیا و به طور حتم در دنیای پس از مرگ پاداش می‌بیند. گردآورنده: ARH هژبرژیان