حالت انتزاعی

فارسی

حوزه: [زبان‏شناسی]

1. حالت نحوی آن دسته از گروه‌های اسمی که دارای حالت هستند، اما حالت آنها بازنمایی زبانی و عینی ندارد.

منابع

«حالت انتزاعی» هم‌ارزِ «abstract case»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر چهارم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱