حالت دری

فارسی

حوزه: [زبان‏شناسی]

حالت دستوری اسم یا گروه اسمی که مکان یا زمان یا وضعیت را نشان می‌دهد و در فارسی با حرف اضافۀ «در» یا «اندر» مشخص می‌شود

متـ . دری locative.

منابع

«حالت دَری» هم‌ارزِ «locative case»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷