حالت ساختاری
فارسی[ویرایش]
حوزه: [زبانشناسی]
- حالتی که فعل یا حرف اضافه یا سایر حالتبخشها در روساخت به گروه‌های اسمی میدهند.
منابع[ویرایش]
«حالت ساختاری» هم‌ارزِ «structural case»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر چهارم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱