حالت مطلق
فارسی[ویرایش]
حوزه: [زبانشناسی]
- حالت دستوری فاعلِ فعل لازم و مفعولِ صریحِ فعل متعدی در زبانهای کُناییـ مطلق (ergative-absolutive)
متـ . مطلق.
منابع[ویرایش]
«حالت مطلق» همارزِ «absolutive case, absolutive»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰