حالت پایگی

فارسی

حوزه: [موسیقی]

1. حالتی از آکورد که در آن بم‏ترین صدا پایه است.

منابع

«حالت پایگی» هم‌ارزِ «root position, fundamental position»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر چهارم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱