حجر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /حَجَر/

اسم‌

حَجَر

1. سنگ. مفردِ احجار.

اسم‌

حُجر

1. حجره‌ها.

اسم‌

حِجر

1. سوره پانزدهم از قرآن کریم، دارای نودونه آیه.
2. (قدیم): بغل، کنار، آغوش، پناه، و به مجاز حمایت.

اسم‌ مصدر

حَجر

1. (فقه): منع کردن کسی از تصرف در اموال خود به علت محجور بودن او. منع کردن، بازداشتن.
2. منع کردن دادگاه و قاضی کسی را از تصرف در اموال خویش.

واژه‌های مشتق شده

• حجرات، حجر کردن، عصر حجر، حجرالاسود

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین