حسنله

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /حَسَن/لِه/

اسم[ویرایش]

حسنله

  1. از اهالی حسن یا اهل حسن در گویش بهاری.