حفره دهان

فارسی

حوزه: [زبان‏شناسی]

1. محفظه‏ای در مجرای آوایی که از جلو به لب‏ها و از عقب به ملاز محدود می‏شود و تعدادی از فراگوها در آن قرار دارند

متـ . دهان.

منابع

«حفرۀ دهان» هم‌ارزِ «oral cavity, oral chamber»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر سوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۵۰-۸