حق‌الارض

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /حَق‌اُلارض/

اسم مرکب

حق‌الارض (منسوخ)‎

1. پول یا مالی که در استفاده از زمینی گرفته می‌شده است.

   دولت ایران، سالیانه مبلغی از بابت حق‌الارضی که بواسطه عبور تلگرافات خارجه از جلفا به بوشهر داشت، دریافت می‌نمود. «جمال‌زاده»

---

ترجمه
انگلیسی: ground rent acre shop

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن