حق‌السکوت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /حَق‌اُلسُُکوت/
اسم مرکب
[ویرایش]
حق‌السکوت
- پول یا مالی که در ازای فاش نکردن رازی به کسی داده میشود.
- آن را فروخت و نصف پولش را بالا کشید. مباشر هم یک دانگ حق‌السکوت گرفت. «آل‌احمد»
- پول یا مالی که برای پنهان نگه داشتن رازی به کسی داده شود.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین