حق گو

(ی)

(حَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت فاعلی

1. ۱- حقیقت - گوی، راست گوی.
2. مرغ حق، مرغ شباویز.

منابع

• فرهنگ لغت معین