حلبی

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

آوایش

• [حَلَبی]

اسم

حلبی

1. (مواد): ورق آهن نازک که هر دو روی آن قلع‌اندود می‌کنند تا آهن خورده نشود و زنگ نزند. قوطی، حلبی.
2. (مواد): ورقه آهنی که روی آن را با قلع اندود کنند تا در مقابل رطوبت محفوظ ماند.

صفت

1. منسوب به حلب شهری در سوریه.
2. قلع اندود

پیش هند و ایرانی

ریشه شناسی

• بهاری

آوایش

• [حَلهَ/بی]

اسم مرکب

حلبی

1. به زبان فارسی حالا یکی، حالا یک‌بار. ممکن است کلمه «حالا» در زبان‌فارسی از حَلهَ اقتباس شده باشد.

   حلبی باخ.

   حالا یه نگاهی بکن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن