حکمت

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی
• واژه حکمت این واژه هم ماند هفتاد درصد دیگر واژه های زبان عربی ایرانی است : واژه *مت یک واژه اوستایی است ( همتای mate انگلیسی ) که هم درجای پیشوند و هم درجای پسوند می نشیند و به معنای همراهی و همنشینی است مانند ندامت ( در سنسکریت ned नेद् =پشیمانی ) تهمت ( توه=آزار ) گیامت - قیامت ( گیا=زنده، گیان=جان ) و گیمت - قیمت ( گی=ارزش ) و زحمت - زهمت ( زه=کاستن ) و خدمت - هدمت ( خد - هد=خانه ) و رهمت ( ره، راه، هدایت ) و حکمت - هکمت ( هک یا هغ ( حق ) ) و مت گئُشاواره=با گوشواره و مت هیزوانگ= با زبان. *پی رس: فرهنگ واژگان اوستایی: شادروان احسان بهرامی - فریدون جُنیدی

آوایش

• /حِکمَت/

اسم

حکمت‌ (فلسفه)‎

1. فلسفه بویژه فلسفه اسلامی. علم خداوند، حکمت بالغه، حکیم.
2. دلیل، علت. معرفت به مسائل زندگی. علم، دانش. راستی، درستی.
3. سخن اخلاقی‌ای که عمل بدان موجب رستگاری می‌شود. پند.

واژه‌های مشتق شده

• حکمت‌اشراق، حکمت‌مشا، حکمت‌الهی، حکمت‌بالغه، حکمت‌عملی، حکمت‌نظری، حکمت‌منزلی، حکمت‌مدنی

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین