حکمت‌طبیعی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /حِکمَت/طبیعی/

اسم مرکب

حکمت‌طبیعی (قدیم)‎

1. علوم طبیعی، فیزیک، شیمی، و آنچه قابل تجربه و آزمایش است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن