پرش به محتوا

حکمت‌منزلی

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /حِکمَت/مُنزَلی/

اسم مرکب

[ویرایش]

حکمت‌منزلی (فلسفه)

  1. تدبیر منزل.
    اما از دو قِسم دیگر خالی است، یعنی حکمت مدنی و حکمت منزلی. «خواجه نصیر طوسی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن