خاتون

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /خاتون/

صفت

خاتون

1. بانوی بزرگ زاده. کدبانو، بی‌بی.

   خاتون در واقع مقامی بود برای همسران و سوگلی‌های خاقان ترک‌تبار که جدای از همسر رسمی شاه بودند.

کهن واژه

1. خاتون ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش خا - تون قابل تجزیه باشد؛ که به معنی «خوب اندام» بوده است. تون در این اصطلاح به معنی باسن است.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس