خزاعه

فارسی

نبرد قبیله خزاعه پس از عاشورا

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /خَزاعِه/

اسم‌خاص

خزاعه

1. نام مردی عرب که در زمان اسکندر مقدونی، که نسل اندر نسل عهده‌دار خانه کعبه بودند.

   سکندر ز نصر این سخن‌ها شنید/ ز تخم خزاعه هر آنکس که دید. «فردوسی»