خشحنگ

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /خِشْ/حَنَگ/

اسم

خشحنگ

1. مترادف شوخی بیمزه یا جلف در زبان فارسی؛ زمانی صرف میشود که بیش از اندازه به سر و روت بپرند.
2. به عقیده قدما، نوعی کِرم محرک بدن.

   خِشَحَنَگین قال خِد!

   کِرمت بیدار شده!

مترادف‌ها

• حنگ، تحت‌الحنکی

منابع

• فرهنگ شمس