خضر
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ خضر دارد |
آوایش[ویرایش]
- /خِضر/
اسم خاص[ویرایش]
خِضر
- نام پیامبر ایرانی که دوران حیات او بقولی مصادف است با زمان حضرت موسی حتی هر دو با یکدیگر مراوده و مشاجره‌‌هایی داشتند.
- موردی که از گذشته به آن دقت نشده شباهت آشکار دو کلمه خضر و خزر است ما هیچ دلیلی نداریم این دو کلمه را واحد نپنداریم قطعا هر دو اشاره‌ای اگر دارند به موضوعی واحد است.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
نام‌جا[ویرایش]
- نام دهکده‌های در استان همدان.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /خَضر/
اسم[ویرایش]
خَضر
- زراعت. شاخه درخت، جای بسیار سبز، جنگل.
صفت[ویرایش]
- سبز معمولا در معنای مفرد به کار می‌رود، گیاه و سبزه.
مصدر لازم[ویرایش]
- سبز شدن، به رنگ برگ درخت درآمدن.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین