خط
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /خَطّ/
اسم[ویرایش]
خط
- اثر و نشانه قلم بر کاغذ و غیره.
- ردیف، صف، نوشته، نویسندگی، فرمان.
- کنایه از: موی صورت که تازه در آمده.
- فاصله بین دو نقطه (ریاضی)
- مسیر ویژه رفت و آمد پیوسته یک یا چند وسیله نقلیه.
- خوشنویسی ،بطور مثال خطوط ششگانه ابن مقله و خطوط #چهارده‌گانه سبحان.
- مرام، مسلک.
- دستگاه انتقال یا جابه جایی چیزی در مسیر یا منطقه‌ای مشخص به وسیله لوله‌ها، سیم‌ها و مانند آن‌ها: خط گاز، خط لوله.
مثال‌ها[ویرایش]
- خط و نشان کشیدن، تهدید کردن.
- خط بر آب دادن: ناپایدار و از بین رفتنی.
- خط خرچنگ قورباغه: شیوه نوشتن ناشیانه، ناهموار و بد.
- در خط بودن: در امان بودن، تحت حضانت بودن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین